Vrijdag 4 november 2005 op naar Koudekerke
Waar we hard zullen moeten werke(n).
Daar zijn we inmiddels al aan gewend.
In de bus kregen we een brief van een leuke vent.
Via cryptische omschrijvingen moesten we namen raden en opnoteren,
Letters eruit halen en transporteren.
Het was dus puzzelen en denken,
De man werd bediend op al z'n wenken.
De oplossing was: een mooi weekend om elkaar te leren kennen.
Koudekerke, merk hoe sterk we ons ook laten verwennen.
In het hotel dat ligt aan de zee
Werden we ontvangen met koffie en thee.
Prachtige kamers, niets te klagen.
Om 18.30u heerlijk eten ter versterking van onze magen.
Zo in de wandelgangen
Was er bij mij al het een en ander blijven hangen.
Zo van "Met wie bridge je?'
"O met haar en met m'n man."
"Heb je dan nooit eens ruzie met hem?"
"Nee we hebben nooit ruzie, nou ja, niet over het bridgen dan."
Haar naam deel ik u niet mede,
Maar haar naam betekent "Vrede".
Om 20.30u trok ieder een pet,
Welke op het hoofd moest worden gezet.
Twee dezelfde petten vormden een stel,
Dat wisten we inmiddels wel.
Snel de conventies doornemen met elkaar.
Eenmaal in de zaal vormden we helemaal geen paar.
Slinkse streken werden er met ons uitgehaald.
Wie zou dat nu weer zo hebben bepaald?
Wat verliep de avond weer leuk.
Kwade gezichten, maar we lagen ook in een deuk.
We hadden ook op die avond een jarige Jet,
Ze werd Sarah, is 50 en dat geeft pret.
We hebben gezongen en haar gefeliciteerd.
En u begrijpt: zij heeft getrakteerd.
Later hebben we elkaar welterusten gezegd
En ons uitgeteld te bedde gelegd.
Na een prima ontbijt
Verzamelden we ons voor verder jolijt.
Spelletjes vinden we prachtig, maar wat ik toch nog tegen kom,
Is een afkeurige grote Blom.
Z'n eigen blommetje houdt er juist zo van,
Dat moet toch wel moeilijk zijn voor zo'n man.
Dan was er ook nog een flitser in ons midden aanwezig.
Genadeloos ging ze tekeer met haar fototoestel,
Tot een vrouw riep: stop dat wil ik niet!
Zie je dan niets, ik ben bezig.
Natuurlijk zag de flitser dat wel,
Maar dacht bij zichzelf, dit plaatje moet ik toch schieten,
Iemand die zo van haar sigaret zit te genieten.
De ogen van de vrouw bliksemden nog erger dan het apparaat,
We zullen zien hoe ze op de foto staat.
De dagindeling kwam in beeld:
Eén man werd over drie vrouwen verdeeld.
Nou ja verdelen is niet de juiste omschrijving,
Het was meer een gedwongen inlijving.
De spanning was bij de vrouwen op het gezicht te zien,
In het bijzonder bij ene Klazien.
De vragenlijst van Sans en Atout kwam weer boven water,
Dat was al vroeg een flinke kater.
We vertrokken naar het strand.
Dat werd dus ploeteren door het zand.
Onder de strandtent hield men zelfs met ons rekening,
Want daar hing menige tekening.
We moesten raden welke bloemen erop stonden.
Na veel bij elkaar te hebben afgekeken
Wisten we de antwoorden;
Ja ook wij hebben zo onze streken.
Op naar boven in de tent,
Daar werden we alweer verwend.
Nou ja, verwennen was niet het juiste woord,
We moesten een vlieger gaan maken.
Ja u had het goed gehoord.
Als kleine kinderen stortten we ons op ons werk.
We leefden ons uit, want er was geen paal of perk.
De mooiste creaties kwamen uit onze handen.
Nu nog de lucht in en niet gelijk weer landen.
We tobben en tobben met touw en met hout
En riepen elkander toe: Zorg dat je hem in de lucht houdt."
Sommige mensen werden bijna gescalpeerd.
Daarbij had Klazien zeker het lachen niet verleerd.
Een enkele vlieger bleef er maar boven Jan,
Eén in het bijzonder en die was niet van een man.
Die vrouw speelde met haar vlieger in de wind,
Je kon zien, ze was gelukkig als een kind.
Ook zag ik nog een man in de distels hangen, hij was
..wat kalig en met een leren jas.
Namen noem ik even niet want dat komt niet altijd van pas,
Uiteindelijk had hij de vlieger los uit de tak.
Stortte zelf naar beneden en we waren blij dat hij niets brak.
In zo'n grote vereniging hebben velen een taak:
De één moet geld innen de ander dient voor vermaak.
We kregen een spel op het strand.
Bepaalde personen deden een soort stoelendans in het zand.
Een klein vrouwtje uit Brielle las een verhaal
en diegene die zijn of haar naam hoorde zeggen,
moest een rondje om de stoelen afleggen.
We hadden een waard, biertje, wijntje, nootje, Piet, Jan, Klazien,
Bertha maar de kroon werd toch door Kontiki gestoken.
Wat heeft ze veel moeten rennen, Ze was dan ook gebroken.
Het ergste van dit alles is toch wel,
Dat vele mensen zo hard moesten lachen om dit rennende stel.
Door de duinen gingen we weer terug om wat bij te komen van al dat plezier
En om 16.30 kwamen we weer bij elkaar voor verder vertier.
We kregen een toelichting op onze activiteiten en vragen,
Over begeleiding hebben we dan ook niet te klagen.
De nonnen traden weer voor ons aan:
Moderne kleding, dat mocht van het Vaticaan.
Daarna een bittergarnituur en daar weet één vrouw alles van,
Ik wist niet dat zij zo jongleren kan.
En al brandde zij haar handen en mond aan de bal,
Wij kwamen niet meer bij, dat begrijpt u al.
Na het borrelen en jongleren,
Gingen we uitgebreid dineren.
Om 20.00 uur met de bridge aan de slag;
Wel fijn dat je nu met je eigen partner mag.
Wat niet wil zeggen dat dat gaat zonder slag of stoot,
Ook dan mist je stoel wel eens een poot.
Maar onze zinnen hadden we op alert gezet,
En na een gezellige avond lagen we uitgeteld in bed.
Vandaag, de laatste dag, alles weer voorbij,
Opnieuw moeten we zeggen: 'Het was weer geweldig voor ü en voor mij.
Onze rijmkoningin:
Marry Nasveld
.
De mooiste vlieger
Kijk eens hoe actueel:
onze website wordt vermeld!
